29/10/2013 15:25:13

Jam ba tironas, por...

Intervistë me aktorin Sulejman Dibra

TIRANE - E kush nuk e kujton “Kasketën” në filmin Shqiptarë “Operacion Zjarri” kudo që e shohim në rrugë e njohim me atë emër, e jo me kot është roli më I preferuar që ka luajtur I aktorit të madh të Teatrit Kombëtar Sylejman Dibra. Aktori I me shume se 40 roleve në kinematografi dhe teater, Drejtor për 20 vite I Teatrit Kombëtar, Estradës, dhe cirkut të Tiranës.
Sylejman Dibra ka lindur ne Shkoder. Në vitin 1963, mbaron liceun artistic Jordan Misja, e ne vitin 1967 diplomohet në Akademia e Arteve t të Bukura, dega aktrim.Për her te pare ngjitet në skenë në vitin 1955, e në 1967 punon si actor profesionist ne Teatrin Migjeni, ku interpretoi në dramat,” Njerëz të ditëve tona”, “ Skenderbeu”, “Lagjia e varfer”, “Galeria” e shumë të tjerë. Në vitin 1969 punon në Teatrin Kombetarë, ku rolet me te spikatura janë, Arturo wi, Borofski, te “ Për ata që janë në detë”, Stefani te “Studentja e vitit të fundit” etj. Në kinematografi ka luajtur në rreth 30 filma te njohur, disa prej tyre janë, “ Njesit gueril” “Operacion Zjarri” “Prita” “ Balada e Kurbinit” “ Tinguj Lufte”, Njerez dhe fate” e shume te tjere. Edhe pse është larguar nga qyteti I tij I lindjes në moshe shume te re ai shprehet me shume mall dhe dashuri per Shkodren, këtë e kuptojme menjeher sapo I propozuam per te dhënë intervistë për Revisten tone.

Si ka filluar karriera jote artistike ?

Në rallë te pare është kënaqesi që jap këtë intervistë, kam dhënë shumë intervista, por kjo është e para që jap për qytetin tim të dashur Shkodren. Karriera ime ka filluar në Teatrin Migjeni ku më bëri të jem ky që jam sot. Fillesat e para I kam që në moshe 9 vjecare në shtepinë pioneri, ky pata fatin të kem profesor të mirënjohurin Tonin Arapi. Në fakt une fillova si punëtorë skene, ku më moren Oso Sallata dhe Maliq Sejdini, në moshe të vogel, mbaj mend që një ditë erdhi Kadri Roshi me një actor tjetër, për të marrë talenta të rinj, ku me futen ne prove dhe e fitova ne Shkoder, me pas e provova edhe ne Tirane dhe cuditerisht e fitova dhe aty, e keshtu fillova shkollen e aktrimit, për tete vjet pa shkëeputje..

Cili ishte roli yt I parë, si u ndjeve në atë rol ?

Roli I parë ka qenë Borofski, impresionet ishin të mëdha, jo për mua por për të gjithë ata që dalin për herë të parë në skene, aq më tepër me një rol kryesor, emucionet ishin te jashtëzakonshme, por që me kanë shoqeruar në cdo rol. Kam luajtur përkrah aktoreve të mëdhej ku detyrimisht të bëjnë të ndjehesh me fat kur ndodhesh mes tyre, kënaqesia me e madhe ka qenë kur kam luajtur Arturo wi.

Arturo wi, do ta veçonit si rolin me te mire ?

Padiskutim që po, kushdo që mund ta luante keshtu do thoshte, ishte roli I Kadri Roshit, por ai per arsyet e tij nuk e luajti, dhe me mbeti mua, dhe une e veçoj si më të mirin nga rolet e mia

Si kaluat nga Teatri Migjeni në Teatrin Kombetarë, ishte një dëshire e jotja, apo të emëruan ?

Ka qenë shumë e veshtirë, sepse kishte shumë aktorë të mëdhej, Kadri Roshi, Naim Frasheri, Ndrek Luca, Sander Prosi,etj, ishin aktore të kalibrit, ku para tyre detyrimisht stepeshe, ata nuk donin, por në atë kohë ishte urdhëri I partisë mbi të gjithë.

Cili është dallimi që bëni mes të luajturi në film, me atë në teatër ?

Ka disa ndryshime, teatri më jep gjithmonë emocione, se je perpara publikut direkt, ndersa filmi I ka emocionet më të shpërndara, dhe nuk ke mundësi ti ndryshosh, ndryshe nga skena që ke mundësi ta luash me mirë herën tjetër.

Po roli më I preferuar në kinematografi ?

Kasketa, ai është personazhi që më ka bërë të njohur te publiku, kur më shohin në rrugë të gjithë thonë po kalon kasketa po kalon kasketa, kënaqesh kur I dëgjon spse nëpërmjet filmave te mban mend publiku.

Kemi vënë re se ke luajtur shumë role me karakter negativ, është një dëshirë e jotja apo zgjedhje e regjizorëve ?

Une si artist shoh karakterin dhe jam I detyruar ta bëj, por kjo sdo të thotë se jam negativ në shpirt, gjithmonë aktori profesionist duhet të sillet sipas roleve që ka.

Të njohim edhe si regjizor, c’mund të na thuash për këtë eksperiencë ?

Kam vënë në skenë “Doktori Pianec” “Gershetat”, “Koha e Komisareve”, të bashkërenditura midis teatrit dhe klasës punëtore të asaj periudhe. Shfaqjen që pati më shumë sukses “Doktori Pianec, e kam vënë në skenë me gjithë aktorët e Teatrit Kombetare, për mua ishte një arritje e madhe.

Më lejo të shkëputemi pak nga profesioni, për tu ndalur te jeta private. Pianistja e njohur Anita Tartari është bashkëshortja juaj, si u njohe me të ?

Studionim të dy në Akademinë e Arteve të Bukura, ajo për kanto, e une për aktrim, aty u njohëm, dashuria jonë lulëzoi, dhe më pas u kurorezua.

Me sa kuptohet jeni nje familje artistësh ?

Sigurisht që po, pasi edhe dy fëmijët tanë janë artistë, djali është regjizor dhe vajza pianiste.

Pas një shkëputje kaq të gjatë nga vendlindja juaj, vazhdoni të jeni I lidhur me Shkodren ?

Shkoder Locja është një jetë, une jam ba Tironas, por me shpirtë e zemër kam mbete Shkodranë aty kam kujtimet ma të bukura të fëmijërisë time, une shkoj shpesh në Shkoder e I Takoj gjithë shokët e koleget e mi, e përsëri dashuria e malli mbeten te pa shterrur për Shkodren time te dashtun, për Shkodren e kultures të të gjitha kohrave.

Dhe së fundi, keni nje projekt të ri aktualisht ndonjë rol apo dicka tjetër ?

Kam shkruar një liber për estraden e Tiranes dhe pres ta botoj së shpejti, ku kam shprehur marrdhëniet e mia me kolegët dhe punonjësit e teatrit ndër vite, por kam dhe role të shkurtra, pasi dhe mosha nuk ma lejon të luaj role kryesore. Na ndiqni dhe në Facebook dhe Twitter

Teuta Taramani

Dërgo me email | Stampo artikullin